Quid in isto egregio tuo officio et tanta fide-sic enim existimo-ad corpus refers?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Sed utrum hortandus es nobis, Luci, inquit, an etiam tua sponte propensus es? Vide, ne etiam menses! nisi forte eum dicis, qui, simul atque arripuit, interficit. Et quidem iure fortasse, sed tamen non gravissimum est testimonium multitudinis. Nonne videmus quanta perturbatio rerum omnium consequatur, quanta confusio?

Illa argumenta propria videamus, cur omnia sint paria peccata.
Tum Piso: Quoniam igitur aliquid omnes, quid Lucius noster?
Nos paucis ad haec additis finem faciamus aliquando;
Et ego: Piso, inquam, si est quisquam, qui acute in causis videre soleat quae res agatur.
Vide igitur ne non debeas verbis nostris uti, sententiis tuis.

Alterum significari idem, ut si diceretur, officia media omnia aut pleraque servantem vivere.
Cuius ad naturam apta ratio vera illa et summa lex a philosophis dicitur.
Haec et tu ita posuisti, et verba vestra sunt.
Si stante, hoc natura videlicet vult, salvam esse se, quod concedimus;
Parvi enim primo ortu sic iacent, tamquam omnino sine animo sint.

Quod cum ita sit, perspicuum est omnis rectas res atque laudabilis eo referri, ut cum voluptate vivatur.

Non potes, nisi retexueris illa.

Duo Reges: constructio interrete. Sedulo, inquam, faciam. Quis istum dolorem timet? Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere? Quod non faceret, si in voluptate summum bonum poneret. Haec bene dicuntur, nec ego repugno, sed inter sese ipsa pugnant. Quae similitudo in genere etiam humano apparet. Ampulla enim sit necne sit, quis non iure optimo irrideatur, si laboret? Nam et a te perfici istam disputationem volo, nec tua mihi oratio longa videri potest. Fortemne possumus dicere eundem illum Torquatum?

Sedulo, inquam, faciam.: At quanta conantur! Mundum hunc omnem oppidum esse nostrum! Incendi igitur eos, qui audiunt, vides.
Idem adhuc;: Possumusne ergo in vita summum bonum dicere, cum id ne in cena quidem posse videamur?
Praeclare hoc quidem.: Qui est in parvis malis.
Bork: Vitae autem degendae ratio maxime quidem illis placuit quieta.
In schola desinis.: Rhetorice igitur, inquam, nos mavis quam dialectice disputare?
Primum divisit ineleganter;: At miser, si in flagitiosa et vitiosa vita afflueret voluptatibus.
Scrupulum, inquam, abeunti;: Possumusne ergo in vita summum bonum dicere, cum id ne in cena quidem posse videamur?

Primum cur ista res digna odio est, nisi quod est turpis?

Quid igitur dubitamus in tota eius natura quaerere quid sit
effectum?

Sed tamen intellego quid velit. Respondent extrema primis, media utrisque, omnia omnibus. O magnam vim ingenii causamque iustam, cur nova existeret disciplina! Perge porro. Quod ea non occurrentia fingunt, vincunt Aristonem; Iam quae corporis sunt, ea nec auctoritatem cum animi partibus, comparandam et cognitionem habent faciliorem. Primum quid tu dicis breve? Duo enim genera quae erant, fecit tria. Bork Cum autem in quo sapienter dicimus, id a primo rectissime dicitur. Apud imperitos tum illa dicta sunt, aliquid etiam coronae datum; Non minor, inquit, voluptas percipitur ex vilissimis rebus quam ex pretiosissimis.